Omgaan met faalangst

Veel kinderen hebben last van faalangst. Deze faalangst is vaak ontwikkeld door situaties waarin zij werden geconfronteerd met angst, onzekerheid of pesten.
Voor sommige kinderen vormt dit in het dagelijks leven een probleem.
Angst is namelijk een van de sterkste emoties die je kan ervaren.

Er zijn drie soorten faalangst namelijk:

Motorische faalangst
Sociale faalangst
Cognitieve faalangst
Wat kunnen we doen aan faalangst?

Motorische faalangst

Motorische faalangst is de angst om het lichaam te gebruiken, dus wanneer je lichamelijk moet presteren. Bijvoorbeeld wanneer je een kampioenswedstrijd speelt of tijdens gymnastiek op school. Deze angst zorgt ervoor dat de spieren samentrekken en het lichaam minder goed te gebruiken is, wat de angst bevestigt.

Sociale faalangst

Sociale faalangst is de angst die optreedt in het contact met anderen.
Kinderen met sociale faalangst blokkeren vaak bij het ontmoeten van onbekenden, tijdens een gewoon gesprek of bij het toespreken van een groep (spreekbeurt-presentatie).

Cognitieve faalangst

Bij cognitieve faalangst vinden kinderen het moeilijk om te laten zien wat ze hebben geleerd.
Dit is een vorm van faalangst die het meest bekend is.
Kinderen met cognitieve faalangst denken dat ze de toets of examen niet zullen halen, terwijl ze heel goed geleerd hebben en goed voorbereid de toets of het examen ingaan.
Soms haalt het kind een onvoldoende of zakt echt voor zijn examen. Dit door de faalangst die optreedt, deze ervaring houdt de faalangst in stand of versterkt de faalangst nog meer.

Bij alle bovengenoemde vormen is er een angst om te falen.
Dit heeft als gevolg dat er allerlei cognitieve en lichamelijke reacties plaatsvinden als gevolg van de vele adrenaline die vrijkomt in het lichaam.

Sommige kinderen hebben meer aanleg voor faalangst dan andere kinderen.
Ook kunnen er andere factoren een rol spelen in het ontwikkelen van faalangst.
Door negatieve ervaringen hebben faalangstige kinderen vaak een negatief zelfbeeld ontwikkeld en is het zelfvertrouwen zoek. De manier waarop het kind naar zichzelf kijkt en hoe het kind over zichzelf denkt bepalen in grote maten hoe het kind zich voelt en wat het kind kan.